Syrenka oblana farbą

Zaraz znowu zacznie się pyskówka i udowadnianie jak to kilka osób wykoleiło “całą ideę zmiany klimatu” bo wylały wiadro farby gdzieś.

Cóż, ja zdanie w tej kwestii mam wyrobione i nie uległo ono zmianie, ale tym razem w wyjaśnieniu o co chodzi powołam się na słowa Tomasza Markiewki:

“Nie będę was przekonywał, że aktywistki klimatyczne zrobiły dobrze, oblewając warszawską syrenkę. Przyjmijmy, że to fatalne posunięcie. Ok, ale jak już ponarzekacie na aktywistki – że źle, że głupio, że nie tak – to nadal pozostaje jedna niewygodna kwestia.

Pewien dziennikarz pisze, że aktywistki takimi akcjami odciągają uwagę od “ważnej kwestii”, jaką jest klimat. To zresztą powtarzający się argument.

A powiedzcie mi, czy nie jest przypadkiem tak, że jak już ponarzekamy w mediach na te głupie aktywistki, które odciągnęły uwagę od “ważnej kwestii”, to media natychmiast przerzucą się na inne tematy? Bo wielu przypomniało sobie o “ważnej kwestii” na chwilę, żeby ponarzekać, że ktoś źle się zajmuje “ważną kwestią”, a potem wrócimy do normalnego biegu rzeczy: co powiedział polityk X o polityku Y.

Kilka ostatnich miesięcy to mnóstwo alarmujących raportów na temat poziomu ocieplenia. Przemknęły one gdzieś na marginesie debaty medialnej. Media nie cytowały ich na czołówkach, nie zaczęły na potęgę zapraszać ekspertów i ekspertek od klimatu. Jednemu polskiemu klimatologowi odwołano wizytę w programie śniadaniowym, bo chciano na wesoło, a on miał mówić o rzeczach smutnych.

O kolejnych doniesieniach na temat firm paliwowych – ukrywania przez nich wyników badań, sponsorowania negacjonizmu – nawet nie wspomnę. Mało kogo to obchodzi, mało kto domaga się konsekwencji. W przeciwieństwie do aktywistek – internet jest od kilku dni zalany pomysłami na to, jak je najlepiej ukarać. ”

I jeszcze:

“W ogóle cała ta dyskusja o tym, co pomaga, a co nie pomaga w kwestii klimatu, tylko pokazuje, jak wielu komentatorów w rzeczywistości nie interesuje się tym problemem.

Gdyby ktoś mnie spytał, jakie było najważniejsze wydarzenie ostatnich lat, jeśli chodzi o politykę klimatyczną, to bez wahania wskazałbym na głosowania w amerykańskim kongresie.

Tam się rozstrzygało to, czy najpotężniejszy emitent przeznaczy kolosalne pieniądze na transformację energetyczną, czy nie. Przeszkodą był senator Manchin powiązany z sektorem paliwowym, a nie to, że kogoś zniechęciły aktywistki.

Prowadzimy jakąś abstrakcyjną rozmowę o zachęcaniu lub zniechęcaniu, a zupełnie pomijamy sedno – najważniejszą barierą w polityce klimatycznej jest na dziś lobbing bogatych grup interesu.”

źródło. Wytłuszczenia moje.