O kulturze wspierającej przemoc: odcinek Kaczmarski

Zapewne każdy slyszał o Jacku Kaczmarskim, legendzie “walki o wolność”, wielkim polskim bardzie i poecie.

Pewnie mniej osób słyszało o tym, że był również alkoholikiem i przemocowcem. Jego córka tak to opisywała:

Patrycja wyznała, że problemy w rodzinie zaczęły się, gdy miała zaledwie 8 lat. Mieszkali wtedy z matką i ojcem w mieście Perth w Australii. Aktorka nie ma z tego okresu dobrych wspomnień.

– Ojciec był sfrustrowany, agresywny, dużo pił. Zamykał się w swoim pokoju i wpadał w ciągi. Regularnie poszturchiwał mamę, ja kilka razy dostałam od niego pasem, choć mama zawsze starała się mnie chronić”.

Gdy miała 10 lat, w domu odbyła się ogromna awantura. Jej matka nie mogła już tego wytrzymać. Spakowała walizkę i uciekła z córką.

– Ojciec po raz kolejny był agresywny, w końcu zobaczyłam, jak leje mamę. Był to dla mnie potworny wstrząs, bo wcześniej tego nie widziałam. Tylko słyszałam krzyki zza drzwi.

Sprawa pewnie przeszłaby bez echa, bo polskie media mainstreamu bardzo starają się takie rzeczy ukrywac, żeby bohaterowie “walki z komuną” i narodowe symbole nie miały żadnej skazy.
No ale od czego są koledzy artyści?
Pan Andrzej Saramonowicz z okazji rocznicy urodzin Kaczmarskiego postanowił dowalić Patrycji za to, że śmiała kiedyś ujawnić prawdę o ojcu alkoholiku przemocowcu. Z tej okazji wysłał jej prywatne wiadomości:

Patrycja mogła oczywiście nie zareagować i nic nie zrobić (na swoim profilu na fejsie najpierw napisała, potem skasowała, potem zmieniła zdanie) ale postanowiła że je upubliczni i w sumie dobrze. Podstawą bowiem kultury przemocy jest właśnie dokładnie to: zastraszanie ofiar i zmuszanie ich do milczenia, przy czym im wyższa pozycja przemocowca, tym bardziej zastrasza się ofiary, wylewając na nie kupę gówna.
Dodajmy też, że to nie pierwszy tego typu popis Saramonowicza.

Jeśli ktoś się chce zachwycać twórczością Kaczmarskiego, oczywiście ma do tego prawo, ale przy*ierdalanie się do dzieci wielkiego artysty że psują brązownikom szyki i mówią otwarcie o przemocy, to jest obrzydliwa podłość podtrzymująca kulturę przemocy.