Jak chrześcijaństwo uzasadniało niewolnictwo

“Doktryna chrześcijańska uzasadniała niewolnictwo, odwołując się do bardziej wyrafinowanych argumentów. Niewolnik był według niej naturalnie człowiekiem, chociaż – jak twierdzil św. Augustyn – człowiekiem, którego podległy status pozostawał konsekwencją grzechu popełnionego przez przodków. Bóg, przypominał doktor i ojciec Kościoła, stworzył człowieka wolnym. Pierwsi ludzie panowali tylko nad nierozumnymi stworzeniami. Św. Augustyn wywodził:
Stan niewolniczy uważa się za prawnie należny grzesznikowi. Dlatego też nigdzie w Piśmie Świętym nie czytamy o słudze, dopóki Noe nie uzył tej nazwy na skaranie grzechu syna swego. Grzech więc zasłużył sobie na to imię, nie natura je utworzyła.
[…]
Krótko mówiąc: niewolnictwo, nawet jeśli wydaje się krzywdzące i niesprawiedliwe, jest zawsze zgodne z boskim planem.
[…]
Pogląd o skażeniu natury niewolników pochodzeniem od Chama powtarzali zarówno autorzy katoliccy jak i protestanccy aż do połowy XIX w. Jeszcze w XIX w. amerykański katolicki duchowny, jezuita Joseph Mobberly – który współzarądzał bedącymi własnością zakonu niewolniczymi plantacjami w stanie Maryland – uważal, ze Cham byl przodkiem czarnych Afrykanów.
W swojej pracy Niewolnictwo albo Cham nie tylko powtarzał pogląd sw. Augustyna, lecz takze pisal, że “wiecznym przekleństwem” Chama były zarówno niewola, jak i czarny kolor skóry.
Czarna skóra potomków Chama stanowiła dla katolickiego duchownego widoczny znak ich przeklętej natury, której nie zmieni ani klimat, ani dieta, ani warunki życia. Tylko łaska Boga pozwoli zatrzeć rezultaty grzechu obciążającego Chama i jego potomstwo.
[..]
W Europie Środkowej, pozbawionej kolonii dostarczających czarnych niewolników, mit o przekleństwie Chama rowniez uzasadniał panowanie, tyle że nad poddanymi urodzonymi na miejscu i mającymi ten sam kolor skóry.
W historiografii polskiej od dziesięcioleci toczy się dyskusja, na ile można traktować rozrost terytorialny Rzeczypospolitej w XV-XVII w. jako odpowiednik procesu kolonizacji prowadzonej przez kraje atlantyckie za morzami. Karaibscy plantatorzy mieli czarnych niewolnikow, potomków Chama, sprowadzanych z Senegalu czy Gwinei; polsko-litewski szlachcic miał własnego rodzimego chama.”

Dlaczego cytuję powyższe, powie ktoś, skoro dzisiaj jest całkiem inna sytuacja, wtedy niewolnictwo bylo legalne i normalne, wszyscy mieli niewolnikow, wiec kosciół sie nie wyrozniał.
Moze sie i nie wyrożniał, ale chrzescijanstwo jest ponoć oparte o najwazniejsze przykazanie, miłości, to jest sednem tej religii, więc oczekiwanie, ze kapłani religii miłości będą jej zasady wcielać w życie, jest jak najbardziej zrozumiałe.
Tymczasem, robia coś dokladnie przeciwnego: zadają cierpienie ludziom, ktorych uwazaja za podgatunek czlowieka, podczas gdy Chrystus głosił, ze wszyscy są dziecmi bożymi tak samo kochanymi.

Kosciol przez prawie dwa tysiące lat robił coś dokladnie odwortnego do tego, co glosił – jest to hipokryzja tak potężna, że aż zwala z nóg. Widać jasno, że nie maja nic wspólnego z naukami Chrystusa, że są wrzodem na dupie społeczenstwa, chciwym i pazernym na pieniądze i władzę – o nic innego tu nie chodzi.
Dziś już nie bronią niewolnictwa, bronią za to przestępców we własnych szeregach.

Ze dorosli ludzie daja sie na to nabierać i usprawiedliwiać organizacje przestępcza, to jest niepojęte.

Cytat z: Adam Leszczyński, Ludowa Historia Polski. Historia Wyzysku i oporu. Mitologia panowania.