Polityka brytyjska za panowania Elżbiety II

Ponieważ prasa nadal pełna wszędzie królowej, jej piesków, strojów, rodzinnych ploteczek i życia dworskiego, to ja może dla odmiany przypomnę, co działo się za panowania Elżbiety w imperium, którego była królową, bo co prawda książki napisano na ten temat, ale są one pogrzebane w bibliotekach i czytane najwyraźniej tylko przez historyków, dobrze więc będzie przypomnieć ucieleśnieniem jakich wartości była jej królewska mość.

KENIA

W latach 1952–60, siedem lat po zakończeniu II wojny światowej i trzy lata po procesach norymberskich, Brytyjczycy powtórzyli mechanizm stosowany przez dwa zbrodnicze reżimy totalitarne XX w.
Po stłumieniu buntu rdzennej ludności Kenii przeciwko kolonializmowi (powstanie Mau Mau), stosując zasadę zbiorowej odpowiedzialności, poddali represjom cały 1,5-milionowy lud Kikujów.
Domagających się ithaka na wiyathi (ziemi i wolności), zdesperowanych Kikuju zamknięto w ponad 100 obozach koncentracyjnych, porównywalnych do obozów nazistowskich czy sowieckich.
Amerykańska badaczka Caroline Elkins na podstawie dokumentów, świadectw, statystyk i analiz przyrostu ludności wyliczyła, że w Kenii w wyniku pracy przymusowej, tortur i egzekucji zostało zamordowanych i zmarło z wycieńczenia od 130 do 300 tys. ludzi.
Dokładnej liczby ofiar nie poznamy nigdy, Brytyjczycy skutecznie zatuszowali skalę zaprowadzonego terroru.

MALAJE

Malayan National Liberation Army (Malajska Narodowa Armia Wyzwoleńcza) zaczęła partyzancką walkę o niepodległość ok. 1948 roku. W odpowiedzi na ataki MNLA brytyjskie władze okupacyjne ogłosiły stan wojenny (a state of emergency), rozpoczynając dwunastoletnią wojnę i kampanię terroru.
Brytyjskie wojska stosowały taktykę “spalonej ziemii” podkładając ogień pod domy i plantacje ludności malajskiej, wysiedliły ok. 400 tys. do miliona Malajow do obozów koncentracyjnych a na terenach tych, którzy najdłuzej się opierali, rozpylali Agent Orange, żeby zniszyć jakąkolwiek wegetację i w ten sposób zagłodzić opornych.

JEMEN

W 1962 roku, po śmierci króla Jemenu Ahmeda, arabska armia nacjonalistyczna, przy wsparciu Nassera (i jego armii) przejęła władzę i zadeklarowała utworzenie republiki.
Spotkało się to z odpowiedzią rojalistów, którzy otrzymali wsparcie z Arabii Saudyjskiej, UK, Izraela i Jordanii.
Oficjalnie rząd brytyjski twierdził, że nie biorą udziału w interwencji, natomiast w rzeczywistości dostarczali myśliwce oraz broń rojalistom. Brytyjska firma Airwork Services podpisała kontrakt na 26 milionów dolarów, w ramach którego szkoliła saudyjskich pilotów.
Rząd brytyjski doskonale zdawał sobie sprawę, że ta wojna jest nie do wygrania przez rojalistów, mimo to
wspomagał ich. Premier Harodl Macmillan powiedział prezydentowi Kennedy, że celem jest utrzymywanie nowych rządów “occupied with their own internal affairs”, czyli pilnowanie, żeby nowe państwo nie urosło w siłe i żeby było osłabione.
Zgodnie z przewidywaniami rojaliści przegrali w 1969 roku, natomiast w wyniku wojny zgineło ponad 200 tysięcy ludzi.

INDONEZJA

Masowe mordy w Indonezji, w wyniku których zgineło kilka milionów Indonezyjczyków, zasługują na oddzielną notkę, bo sprawa jest bardziej skomplikowana, ale jedno nie ulega wątpliwości: tak USA jak i UK czynnie wspierały ludobójstwo, dostarczając pieniądze i sprzęt wojskom Sukharto oraz prowadząc ogromną kampanię propagandową.

Na oddzielną notkę zasługuje też najnowsza historia Irlandii oraz Irlandii Północnej, opisująca politykę UK podczas okresu tzw. “The Troubles”.

Zródła:
Brytyjskie zbrodnie w Kenii
Britain Destroyed Records of Colonial Crimes
The Worst Atrocities of British Empire
Yemen Civil War, 1962-64