Mariaż władzy z kościołem

Bardzo ciekawy wywiad, pokazuje skalę patologii KK w Irlandii i systemowego torturowania dzieci i dorosłych.
Ludzie w Polsce nie maja pojęcia, co się tam dzialo…

Do tego kościelne ośrodki budowano w taki sposób, że przetrzymywane tam rodziny nie mogły mieć ze sobą kontaktu. Kobiety z pralni nie miały żadnego dostępu do przytułku, w którym trzymano ich dzieci. Rodziny, które przychodziły do kościoła, nie miały szansy zobaczyć członków rodzin, których przetrzymywano w tych przybytkach. Niektórzy rodzice mogli odwiedzać swoje dzieci, ale nawet kiedy widzieli, że są sine z powodu maltretowania, nie mogli nic powiedzieć. Sami przeszli wcześniej to samo, a osiągnąć mogli tyle, że odmówiono by im wizyt.

Dlatego tak wielu ludzi uciekało z Irlandii. Uciekali do Anglii i do Stanów Zjednoczonych. Uciekali przed biedą, ale także przed opresją ze strony katolickich instytucji. Uciekały kobiety, którym umarli mężowie, bo przez długi czas wdowom odbierano dzieci. Po prostu Kościół nie uznawał niepełnej rodziny i miał powód, żeby zyskać nowych klientów instytucji, czyli darmową siłę roboczą i pieniądze od państwa, które za nimi szły.

To był system, który pozwalał wykorzystywać każdego człowieka przez wiele lat. Państwo dawało pieniądze na każde dziecko urodzone w Domu Matki i Dziecka, na każde dziecko przeniesione potem do sierocińca, na każdą matkę pozbawioną dziecka i przeniesioną do pralni, na każdą dziewczynkę, która trafiała z sierocińca do pralni (jako dwunastolatka) lub do szkoły przemysłowej i na każdego chłopca, który trafiał do takiej samej szkoły dla chłopców. W papierach powód odbierania matkom dzieci kwitowano krótkim sformułowaniem: moralny upadek.

Przetrzymywanie tych ludzi było źródłem sporych dochodów dla Kościoła. Do tego dochodziły dochody wypracowane na rzecz zakonu przez te dzieci i kobiety jako niewolników. Pralnie przynosiły przecież zakonowi i Watykanowi spore zyski. I ten system przepływu finansów działa do tej pory, dlatego Kościół skrupulatnie pilnuje, żeby nic się nie zmieniło, żeby ci ludzie pozostali klientami opieki społecznej, żeby szkoły były katolickie. To źródło stałego gigantycznego zarobku. Podczas kilku lat pracy przeprowadziliśmy mnóstwo rozmów, które ilustrowały działanie tego systemu.
[…]
Część dzieci nie miała szans dotrwać do szesnastego roku życia. Jakiś czas temu niedaleko Galway odkryto masowy grób dzieci – od niemowląt do trzylatków – zawierający około ośmiuset ciał. Z autopsji wynika, że przyczyny śmierci dzieci obejmowały zagłodzenie, wyziębienie i inne sprawy związane z brakiem opieki. To grób związany z działalnością katolickiego Domu Matki i Dziecka.

Kobiety i nastolatki w ciąży, które nie były mężatkami, były zmuszane do rodzenia w tego rodzaju instytucjach rozsianych po kraju. Dzieci zaraz po porodzie odbierano matkom, a kobiety odsyłano do rodziców lub zamykano w pralniach magdalenek. Opinia publiczna dowiedziała się o tym grobie około czterech lat temu, ale lokalna społeczność wiedziała o jego istnieniu wcześniej. Dla zakonnic te dzieci, jako owoc grzechu, nie były ludźmi. Spośród tych, których nie dało się sprzedać do adopcji, części pozbyto się w bardziej drastyczny sposób.

caly wywiad