Tylko nie mów nikomu

W momencie kiedy piszę tę notkę, film braci Sekielskich obejrzało już prawie 11 mln osób – a raczej miał tyle odsłon na Youtube.

Powinien go zobaczyć każdy.
Nie ma już raczej wątpliwości, że gdyby nie nowoczesna technologia umożliwiająca społeczną zbiórkę pieniędzy (Patronite), oraz niezależny kanał dystrybucji w postaci Youtube, film nie dotarłby do masowego odbiorcy w Polsce i prawdopodobnie nie powstałby w ogóle.

Z jednej strony w filmie nie ma nic, o czym by osoby zainteresowane tematem nie wiedziały. Ale kto był zainteresowany? Raporty komisji śledczych z przestępstw księży katolickich w USA, Australii i kilku innych krajach czytali tylko nieliczni. Polscy katolicy nie mają pojęcia o dokumencie Crimen Sollicitationis który nakazywał milczenie i zamiatanie pod dywan przestępstw seksualnych popełnianych przez księży przez dekady.

Teraz ta wiedza trafiła pod strzechy: hierarchowie koscioła katolickiego kryli przestępców. To była dobrze przemyślana akcja, na każdym szczeblu. I gwałciciele o tym wiedzieli, wiedzieli że wstępując do KK będą bezkarni. I byli. Są.

Teraz już brudów nie da się dłużej zamiatać pod dywan.
I powiem wam, że jestem zdziwiona jak wiele osób nawet z mojego bąbla internetowego poruszył ten film. Jednak przeczytać o czymś, a zobaczyć relacje ofiar i zachowanie ich oprawców, to są dwie różne rzeczy. To drugie wali po głowie.
Oczywiście hierarchowie polskiego KK mają to w nosie, ale nie o to chodzi. Jeśli dzięki temu filmowi chociaż kilkoro dzieci zorientuje się, że pan w sutannie pchający im ręce w majtki jest przestępcą i szubrawcem, a z nimi wszystko w porzadku – to już bedzie sukces. Jeśli paru dorosłych zdecyduje, że DOŚĆ i zacznie się domagać ukarania przestępców, to też sukces.

Bo księża-gwałciciele i abuserzy powinni być ukarani tak samo, jak każdy inny gwałciciel i każdy inny pedofil. Ich przełożeni, którzy nie złożyli zawiadomienia o przestępstwie do prokuratury, również. Jest na to art. 240 polskiego kodeksu karnego. Dopóki to nie nastąpi, nie ma w ogóle mowy o braniu na poważnie zapewnień obrońców KK o tym, jakoby “robili wszystko w celu”, czy że “nie mozna oskarzac wszystkich o zbrodnie garstki” i tak dalej.

Nie. Warunek konieczny to przeprowadzenie uczciwego śledztwa, skazanie przestępców i dopiero potem można będzie mówić o następnych krokach.

Czas pokaże, czy społeczeństwo polskie już dorosło do tego, czy nie. A ofiarom, które zgodziły się pod własnym nazwiskiem wystąpić przed kamerą, należą się głebokie ukłony i szacunek za odwagę. Bo pewnie jeszcze niejeden kubeł pomyj Polacy wyleją im na łeb.